Taka tragedia w Tałtach - Marta Matyszczak. Recenzja książki

Dobre książki zbyt szybko się czyta - nieprawdaż? 😉 "Taka tragedia w Tałtach" nie pozwala czytelnikowi się nudzić, bo stos sekretów, zbrodni i dziwnych zbiegów okoliczności sam się przecież nie rozwiąże! 

"Taka tragedia w Tałtach" Marty Matyszczak i kolejny Book Tour

Na czytelniczy celownik ponownie wzięłam lekturę Marty Matyszczak - tym razem jest to druga część z serii "Kryminały z pazurem". Lekturę miałam okazję przeczytać za sprawą bloga Kryminał na talerzu i akcji book tour, czyli na polski język tzw. wędrującej książki.

Recenzja "Takiej tragedii w Tałtach" M. Matyszczak

W "Takiej tragedii..." ponownie spotykamy się z Rozalią, panią weterynarz z niewielkiej części świata zwanej Mikołajki. I z jej mężem Pawłem - komendantem policji, który ewidentnie ma wadę postawy (no bo ma dupę na boku, taka to wada postawy i mały spoiler, pardon! 😉).
Do tego nastoletnie córki-bliźniaczki, które kręcą ze starszym facetem. Albo to on kręci z dwiema naraz i nie wie jeszcze, jaką burzę to może na niego sprowadzić... Oraz oczywiście mruczący Pedro i kotka Burbur - królowa domu, spostrzegawcza i nietuzinkowa osobistość ze zdolnością do opisywania zdarzeń na swój własny, humorystyczny sposób.

Czytelnik poznaje ciąg dalszy przygód Rozalii i sposób, w jaki ukrywa pewną tajemnicę (do tego warto zapoznać się z pierwszą częścią serii - "Mamy morderstwo w Mikołajkach", bo nie chcę nikomu psuć lektury nadmiernymi szczegółami). Chociaż od nieszczęśliwego wypadku minęło nieco czasu, to ktoś ewidentnie zna sekret Rozalii i nie zamierza się szczypać z trzymaniem języka za zębami. A co na to główna bohaterka? 

Z zawsze poukładanej i zorganizowanej Rozalii powoli wybija chaos (zwłaszcza ucieczka przez okno w toalecie albo inba po zobaczeniu pleców Pawła ze znamionami upojnego wieczoru 😉). Pani weterynarz w dalszym ciągu zadaje się z miejscowym człowiekiem od brudnej roboty, a po godzinach zagląda do sparaliżowanego syna. Ach, i przecież mamy w Tałtach tytułowe morderstwo miejscowego hotelarza! Czy jego śmierć to nieszczęśliwy wypadek podczas sylwestrowej popijawy, a może zbrodnia zaplanowana przez starych znajomych, przyjaciół z lat młodości? 

Czy małżeństwo Rozalii wisi na włosku? Kto stoi za sylwestrową śmiercią? I gdzie Burbur tym razem zrobiła swój pamiętnik?

W przeciwieństwie do pewnej postaci, która zna tajemnicę Rozalii - ja nie zamierzam wyjawiać wszystkich sekretów tej książki! 😉 

"Kryminały z pazurem" rozkręcają się w świetnym stylu, co widać po 2. części serii. Poprzedni tytuł "Mamy morderstwo w Mikołajkach" dość długo się rozkręcał, ale pod koniec intrygi i poszczególne wątki nabrały tempa. Tutaj było to wartko kontynuowane, z przytupem i rozmachem! Lektura wciągnęła mnie ogromnie, a czas uciekał o wiele za szybko - podobnie jak liczba nieprzeczytanych stron w książce zbyt szybko malała. A teraz mam niedosyt i już czekam na ciąg dalszy przygód Rozalii, Pawła i kotki Burbur (gdzie tym razem postanowi spisać swoje uwagi?).

Akcje book tour to nie tylko czytanie książki i wysyłanie jej do kolejnej osoby. To także możliwość podzielenia się swoimi przemyśleniami, uwagami czy emocjami związanymi z lekturą. Tak, po takiej książce MOŻNA PISAĆ. 😉 

Oczywiście wszystko z poszanowaniem książki, więc nie bój żaby - nikt z uczestników nie wyrywa stron ani nie rzuca lekturą przez pokój i nie pali kryminałów na stosie. O ile nie przeszkadzają mi uwagi osób, które czytały dany tytuł przede mną, to w tym jednym book tourowym przypadku niektóre z zapisków starałam się automatycznie ignorować, żeby nie zepsuły przyjemności z lektury. Na przykład dlatego:

Wiele razy brałam udział w podobnych akcjach książkowych i jest to pierwsza taka sytuacja. Trochę mi się to kojarzy z jedną z kart z gry towarzyskiej "Memy", ale nie będę teraz wnikać w ten czarno-czarny humor. 😉 Pokrótce o tej logice - to jak mówienie, że jest się wielbicielem zwierząt, ale gdy przychodzi co do czego, to "ubiłbyś jak psa" - czyli w końcu jak? Kochasz te zwierzęta i dbasz o nie czy znęcasz się nad nimi tak, że to "ubicie kogoś jak psa" jest straszliwą groźbą, a nie obietnicą humanitarnej śmierci w ramionach ulubionego opiekuna? Ot, takie moje przemyślenia.

Szczęśliwie autorka "Takiej tragedii..." ma poczucie humoru, które mi bardzo odpowiada. O, na przykład odniesienia do poznańskiej "oszczędności" (specjalnie ujęłam to w cudzysłowie - sama jestem z Poznania i wiem, jakie złotówy mnie otaczają 😂). Piękne, tu szczerze śmiechnęłam na głos! ❤

Z twórczością Marty Matyszczak zapoznałam się dzięki blogowi Kryminał na talerzu podczas book Tour z książką "Las i ciemność" (to akurat 8. część serii "Kryminały pod psem"). Szczerze przyznać muszę, że ta lekkość, humor z pazurem i nieraz wstawki ze śląską gadką są dla mnie jak miód na oczy. A uwierz mi - miód to ja szalenie lubię! 😄

Miałaś/eś okazję przeczytać powyższy tytuł? A może w Twoje ręce (i przed oczy 😉) wpadły inne tytuły Marty Matyszczak? Podziel się swoją opinią w komentarzu!